Open post

Lichwa instytucjonalna

Nikt dzisiaj w Kościele nie mówi już o kategorycznym zakazie pobierania procentu od zaciąganych pożyczek. To już przeszłość. Za lichwę uważa się jedynie pożyczanie pieniędzy na wysoki procent. Należy uważać, gdyż takie rozumowanie może nas zaprowadzić na manowce. Problem lichwy ciągle istnieje i nie ogranicza się jedynie do wysokości pobieranych odsetek. Uchylenie kanonicznego zakazu Pierwsza mała zmiana w rozumieniu lichwy w Kościele została wniesiona przez papieża Benedykt XIV w encyklice Vix Pervenit (1745). Papież podtrzymał w pełni bezwzględny zakaz pobierania odsetek od pożyczek pieniężnych, ale nie potępił legalnego dochodu z pieniądza, jeżeli istniały zewnętrzne czynniki uzasadniające pobieranie procentu w formie […]

Czytaj więcejMore Tag
Open post

Antropologiczne podstawy wolnego rynku

Święty Jan Paweł II nauczał, że człowiek pozbawiony własności prywatnej nie jest w stanie zrozumieć swojej godności jako osoby i nie potrafi tworzyć autentycznej ludzkiej wspólnoty (Centesimus annus, 13). Człowiek pozbawiony własności prywatnej nie jest także w stanie poruszać się w społecznym systemie podziału pracy, ponieważ kalkulacja ekonomiczna nie istnieje bez własności prywatnej jako punktu odniesienia. Czy świat może istnieć bez własności prywatnej? > Antropologiczne podstawy wolnego rynku

Czytaj więcejMore Tag
Open post

Bankowe dylematy papieża Franciszka

Finis coronat opus – 11 kwietnia 2014 – (…) Nie mam najmniejszych wątpliwości, że papież pragnął istotnych zmian w dziedzinie watykańskich finansów, ale w swoich poczynaniach był osamotniony. Z całą pewnością nie mógł liczyć na wsparcie ze strony współczesnych teologów. Dzisiaj teologia nie ma nic do powiedzenia na temat natury pieniądza. Ostrzega jedynie przed niebezpieczeństwem kultu pieniądza, ale to zdecydowanie za mało.

Czytaj więcejMore Tag

Społeczny wymiar własności prywatnej w gospodarce wolnorynkowej w ujęciu Ludwika von Misesa

IX Forum Teologiczne, 2010 – (…) Ludwik von Mises, austriacki ekonomista i filozof, największy obrońca kapitalizmu i krytyk socjalizmu w XX w., twierdzi, że w gospodarce wolnorynkowej posiadanie środków produkcji zawsze wiąże się z obowiązkiem społecznym i interwencja państwa w żadnym wypadku nie jest tu konieczna. Celem naszej analizy będzie wykazanie, że zasadę powszechnego używania i uniwersalne przeznaczenie dóbr można osiągnąć w granicach wyznaczonych przez własność prywatną, a zadanie państwa powinno ograniczać się jedynie do jej ochrony jako niezbędnego środka dla osiągnięcia tego celu.

Czytaj więcejMore Tag

Kto się boi wolnego rynku?

(…) – Przejdźmy do zagadnienia bardziej kontrowersyjnego i chyba bardziej złożonego. Jeśli polityka podatkowa rządu faktycznie przybiera znamiona rabunku, to jakie (według księdza) mamy godziwe środki obrony i od czego one zależą? – Edmund Burke mówił, że dla triumfu zła potrzeba tylko, żeby dobrzy ludzie nic nie robili. Wszystkie więc próby uświadomienia ludzi o tym, jak działa polityka podatkowa rządu i dlaczego przybiera ona znamiona rabunku, są wskazane.

Czytaj więcejMore Tag

Wolna ekonomia

Kościół w swoim nauczaniu społecznym bardzo ostrożnie akceptował kapitalizm jako ustrój ekonomiczny. Niektóre dokumenty Magisterium mogą być nawet odczytywane jako popierające pewne elementy gospodarki socjalistycznej. Do czasów Jana Pawła II papieże wyłącznie krytykowali negatywne symptomy kapitalizmu. Znaczne przesunięcie akcentów nastąpiło dopiero w opublikowanej w 1991 r. encyklice Centesimus annus (CA), która w pozytywny sposób wypowiada się o gospodarce wolnorynkowej. W nauczaniu Kościoła jest to istotne novum. Kluczem do zrozumienia myśli społecznej Jana Pawła II jest jego antropocentryzm metodologiczny. Pozwala on uniknąć w analizie ludzkiego działania ideologizacji problemów ekonomiczno-społecznych i prowadzi do odkrycia prawdziwych zasad ekonomii przedsiębiorczości. Zdaniem papieża podstawowym miernikiem […]

Czytaj więcejMore Tag

Chrześcijańska gościnność dla obcego jako wyzwanie dla restrykcyjnej polityki imigracyjnej państw Wspólnoty Europejskiej

Decyzją Parlamentu Europejskiego rok 2008 został ogłoszony Rokiem Dialogu Międzykulturowego. Obchody Roku mają na celu zapewnienie równości szans wszystkim mieszkańcom Wspólnoty Europejskiej oraz budowanie partnerskich relacji z krajami członkowskimi i z krajami spoza wspólnoty. Powstaje jednak pytanie, czy jest to możliwe przy równoczesnym wprowadzaniu przez Brukselę dyrektyw regulujących imigrację, ograniczających wolną wymianę i utrudniających zawieranie umów. Polityka imigracyjna Państwa Wspólnoty Europejskiej zgodnie skłaniają się w kierunku większej ostrożności w przyjmowaniu imigrantów. Projekt reformy imigracyjnej przyjęty przez francuski parlament znosi automatyczną regulację sytuacji prawnej nielegalnych imigrantów, którzy ukończyli dziesięć lat, ogranicza prawo do łączenia rodzin i zawierania mieszanych małżeństw oraz zobowiązuje […]

Czytaj więcejMore Tag

Posts navigation

1 2
Scroll to top